Od 23 dni mieszkamy razem.
Jest dobrze, nawet całkiem dobrze.
Ja...
Jestem szczęśliwa, bo mam go przy sobie.
Budzę się przy jego boku oraz przy Nim zasypiam.
Kiedy mam zły humor, jest przy mnie, by jak najszybciej sprawić, że całe zło odejdzie daleko.
Kiedyś nie wiedziałam jak pozbyć się złych myśli, zagłębiałam się w nich. I tak odepchnęłam go od siebie.
Teraz wiem, że bez rozmowy, bez zaufania do samej siebie nie można oddać swojego życia innej osobie.
Nie wiem kiedy coś się we mnie zmieniło, wydaje mi się, że upływający czas maczał w tym swoje paluszki.
Ale po tych latach jestem pewna co do jednego.
Nie jestem i nie będę już tym przerażonym, przestraszonym dzieckiem, którym byłam kiedyś.
Teraz mam dla kogo być najlepsza! I wiem, że te starania nie idą na marne.
